عشق و رابطه جنسی

عشق و رابطه جنسی

پیرامون ارتباط مستقیم عشق و ارتباط جنسی

اقای جلال افشار در مقاله ای به نام عشق و سکس نوشته است:

سرکوب این نیاز جنسی سبب می شود تا به محض برخورد او با یک جنس مخالف، ناگهان تمام عقده های روانی خود را خارج کند. ارتباط با جنس مخالف را به قهقرایی می برد که انتهای آن چیزی جز فساد نیست. افتخار به داشتن روابط دوستانه صمیمی و سپس جنسی با چند نفر برای جوان ایرانی، امری بسیار عادی است. در حالیکه در کشور های پیشرفته این نوع ارتباطات عملا یک بیماری محسوب می شود.

عشق و سکس

سکس نه تنها در ایران که در تمام کشور های جهان سومی عملی مذموم است نه از آن جهت که برخورد های جنسی را عملی غیر طبیعی بدانند، که اگر این گونه بود هرگز شاهد خانواده های پرجمعیت در نقطه سوم دنیا نبودیم. جالب آنکه حتی سکس پس از ازدواج هم برای این مردمان کار جالبی به حساب نمی آید ، بسیاری از زوج های سنتی از ابراز علاقه جنسی به هم نوعی ترس دارند و این در زنان بسیار بیشتر از مردان است. شاید بشود نام آن را حجب و حیای نا خواسته ای که با آموزه های سنتی و دینی مخلوط شده و سبب بسیاری از درگیری های ناخواسته روانی است. دختر و پسر جوانی که پس از چندین ماه از زندگی مشترک خود هنوز نمی توانند و نمی دانند چگونه و چه شکل علاقه جنسی خود را ابراز کنند در خانه، برای خود جهنمی نا خواسته ساخته اند.

بررسی های بسیاری نشان داده که زوج های جوان سنتی پس از مدتی سعی می کنند علاقه جنسی خود را کور کنند یا به شدت آن را سرکوب کنند. دلیل آن چیزی نیست جز تکرار و دلزدگی و شاید نوعی خستگی، بی پیرایه تر آنکه تنوع طلبی خود را نابود می کنند. یا به عبارتی حسی واقعی را در خود نابود می کنند. نتیجه آن بار ناخودآگاه روانی و عقده ای سرکوب شده است.

اما سخن اصلی بر سر روابط جنسی پیش از ازدواج است. در جامعه جهان سومی چون ایران ، که به شدت بر روی آرمان های اخلاقی پا فشاری می کنند ، درک آزاد بودن سکس پیش از ازدواج بسیار سخت است . روند رشد و زندگی یک ایرانی از تولد تا رسیدن به سن ازدواج و ورود به دوره استقلال در زندگی، یک سیر غلط را می پیماید. کودک هفت ساله ایرانی از نخستین روز ورود به دبستان بیش از نیمی از روز را در یک محیط کاملا یک دست و یک جنس مشاهده می کند. این کودک اطراف و ذهنیات خود را بدون وجود جنس مخالف ترسیم می کند. برای او جنس مخالفی نیست. هر چه هست همینی است که می بیند. با پایان دوره دبستان، او وارد دوران راهنمایی و دبیرستان می شود. و بحران از همین دوران شروع می شود. نوجوان و سپس جوان ایرانی تمام ذهنیات پرورش یافته خود از دوران کودکی را یک جنس شکل داده و در ذهن جنسی خود جایی برای دختر باز نکرده است. این نوجوان و سپس جوان اوج دوران بلوغ جنسی بدون وجود جنس مخالف سپری می کند و این بار او به جای شکل دادن، تلاش می کند که آن را سرکوب کند.

سرکوب این نیاز جنسی سبب می شود تا به محض برخورد او با یک جنس مخالف، ناگهان تمام عقده های روانی خود را خارج کند. ارتباط با جنس مخالف را به قهقرایی می برد که انتهای آن چیزی جز فساد نیست. افتخار به داشتن روابط دوستانه صمیمی و سپس جنسی با چند نفر برای جوان ایرانی، امری بسیار عادی است. در حالیکه در کشور های پیشرفته این نوع ارتباطات عملا یک بیماری محسوب می شود. این بیماری دختر و پسر ندارد. کمتر جایی را سراغ دارید که دختر و پسر در فریب دادن جنسی با هم رقابت کنند! و بدتر به آن افتخار کنند. دلیل آن هم عادی دانستن و برداشتی غلط از رابطه با جنس مخالف است. تفکر آزادی جنسی در ایران، به سبب آموزش غلط و ایجاد عقده های روانی همراه با سرکوب های جنسی با بهانه های سنتی و مذهبی، تبدیل به فساد جنسی می شود. سرخوردگی های عاشقانه به خصوص پس از روابط جنسی به این دلیل است که یک طرف قضیه تصور می کند طرف مقابلش پس از سکس تبدیل به فاحشه شده و دیگری هم با حسی طلبکارانه این عمل را نوعی گروکشی ناخواسته تلقی می کند برای ازدواج.

در نیاز داشتن به سکس شکی نیست و کتمان کردن آن به عنوان یک حرکت زشت، فریب دادن خودمان است . از طرفی سکس می تواند نوعی ابراز علاقه باشد. در روابط عاشقانه زن و مرد با یکدیگر، معروف است که به سه شکل ابراز احساس می کند. کلام، نگاه و لمس یا رابطه جنسی. که هر یک از این ها می تواند نهایت دوست داشتن دو انسان باشد. باید دقت کرد که نوع آن متفاوت است یعنی اوج لذتی که دو نفر می توانند از هم ببرند در هر دو متفاوت است. با این حال داشتن شعور و درک درست از ابراز احساس عشق و دوستی صمیمانه عامل مهمی در سیر صحیح و سالم این حرکت روانی دارد که متاسفانه به دلایل گفته شده این درک صحیح در ایران امروز امری نادر است.

در هر حال باید اعتراف کرد که رابطه عاشقانه ( نه از نوع کوچه بازاری آن ) توان تبدیل شدن به سکس را دارد اما تبدیل سکس به ارزش در جوامعی چون ایران کار سختی است . قانع کردن جو اجتماعی ایران برای پذیرش سکس آزاد پیش از ازدواج کار بسیار مشکلی است. اینکه بگوییم ازدواج سکس را محدود می کند، یعنی پیش از این چنین رابطه ای بوده اما حدود داشته به عنوان مثال حدودی چون داشتن فرزند. تصور کنید که درک این مطلب حتی برای بسیاری از مردان به اصطلاح مدرن و روشنفکر هم سخت است ، سنتی های ایرانی که تکلیف خود را روشن کرده اند!

البته نکته‌‌ی دیگری هم وجود دارد . اگر فرض کنیم سکس نهایت عشق است. آن وقت باید این با این موضوع هم کنار آمد که مرد یا زنی که پیش از این سکس داشته اند ، به نهایت عشق با یک نفر دیگر رسیده اند . این یعنی اندکی وجدان درد برای مردان و زنان ! اما اگر کسی واقعا به این آزاد بودن سکس پیش از ازدواج معتقد باشد و بداند که ابراز علاقه جنسی تنها یکی از راه های نشان دادن نهایت علاقه است نه کل آن، باید با این مساله کنار بیاید. یا می تواند اینگونه تصور کند که سکس فقط نهایت عاشقی نیست ، بلکه رفع نیاز هم هست ، سکس می تواندنهایت عشق باشد اما نه همیشه نهایت عشق ! در واقع این مساله را بدون تعارف گفت ، که اگر کسی شخصی را دوست داشت ، چه پسر چه دختر و اگر رابطه آزاد جنسی پیش از ازدواج را هم قبول داشت ، باید این موضوع را برای خود هضم کند که شخص مقابل آزاد است که چنین رابطه ای را داشته باشد . حالا اول عشق باشد یا آخرش ربطی به موضوع ندارد.

پ.ن : وقتی می گویم در جهان سوم مذموم است ، حتی حرف زدن درباره آنهم تابو شده . خود من موقع نوشتن کلی از نوشته را فیلتر کردم ! حتی خودمان به نوعی گرفتار این ترس ناخودآگاه شدیم.

جلال افشار :: [e-mail]