شبهای انتظار
شبهای انتظار یکی از بدترین و سخت ترین شبهای زندگی هر انسانیه، وقتی که آدم چشم براه باشه وقتی که حتی با این وجود که خسته هست اما نمیتونه بخوابه و به فکر فرو میره وهمش تو جاش این ور و اون ور میره و هی به خودش می پیچیه ، اون وقت میفهمه که درد انتظار بد دردیه
به تو می اندیشم
امشب نیز غمی بی پایان همچون تمام شبهای دگر مرا در بر گرفته است. دیدگانم دوخته به آسمان قیرگون شب، باز مینگرم به ستارگانی که بی تابانه نظارگر شهابی هستند که به سوی مرگ میرود و تند تند چشم برهم می نهند تا مرگش را نبیند. جویبار کوچکی که از پای بید مجنون میگذرد چه آرام میرود و چه نرم و نوازشگرانه باد بر تن و شاخهای بید مجنون می لغزد و درگوش او چه زیبا نجوا میکند، که ای بید مجنون آرام گیر که لیلی با کجاوه نور صبحگاه از پشت کوه بلند خواهد آمد. من نیز چون درخت بید در انتظار، چه بی تابم و بیدار در بستر تنهایم و اندیشه هایم گریزان از اسارت تمرکز مرا هر دم به سوی می کشند، بغض تلخ تنهایم در این شبها مرا تا مرز شکستن همراهی میکند ،بی تو و بدور از تو زمانی که حتی فرشتگان نیز در خوابند من بیدارم و در بستر تنهایم به تو می اندیشم.
الکس تکین
می بینم که اهل دلی! دوستیمون مبارک !
من دیر گاهیست که همبستر سکوت و دردم
دیرذ گاهیست که نه حرفی برای گفتن دارم و نه گوشی که بشنودم.
دیگر چشمهایم را هم از انتظار سودی نیست!
مرسی بابت لینک .ممنونم
مشتاقی و محجوری دور از تو چنانم کرد ***در وصف نمی گنجد پایان شکیبایی.میتونم با تمام وجود نوشتهاتو حس کنم چون خودم به درد انتظار دچارم..غم انگیزترین پاییز............ستاره