لــــــــــــوح بــصـــــــــر

سلامی دوباره به شما عزیزان

پس از مدتها دوری از شما دوباره فرصتی پیدا کردم که بنویسم البته این رو هم باید اضافه کنم که از وقتی که اومدم ایران این دومین باره که فرصت کردم بیام رو خط و امروز هم که فرصت کردم بیام بهتر دیدم که براتون بگم که چرا نمیتونستم بیام رو خط ، تو این مدت که همش گرفتار کارهای خواستگاری و جشن نامزدی و عقد اینطور مسائل بودم البته جایی همه ی شما خالی بود. بله دیگه ما هم وارد جرگه متاهلین شدیم اما این به این معنی نیست که دیگه فاتحم خوندست و نمیتونم به نوشتن ادامه بدم، چون خانومم هم من رو تو کار نوشتن کمک میکنه، پس دیگه تنها نیستم و با هم مینویسیم. من دو روز دیگه برمیگردم به کشورم البته تنها، چون خانومم هنوز دانشگاه ش تموم نشده و در این مدت تنهایی من بیشتر در خدمت شما عزیزان هستم و از اینجا برای تمام کسانی که صمیمانه و حقیقتاً  به هم عشق میورزند و در فکر ساختن دنیایی بهتر و شروع یک زندگی مشترک لبریز از شادی و سرور هستند آرزوی موفقیت و شادکامی میکنم.

این شعر زیبایی حافظ شیرازی را از طرف خودم و ویدا ( خانومم ) به شما عزیزان تقدیم میکنم.

            لــــــــــــوح بــصـــــــــر

گر دست دهد خاک کف پای نگـــــــــارم

                           بر لوح بــــــــــصر خط غباری بنـــــــگارم

پروانه او گر رسدم در طلب جـــــــــــان

                           چون شمع همان دم به دمی جان بسپـــــارم

گر قلب دلم را ننهد دوست عیــــــــــاری

                           من نقد روان در دمش از دیده شـــــــــمارم

دامن مفشان از من خاکی که پس از من

                            زین در نــــــــــتواند که برد باد غبــــــــارم

بر بوی کنار تو شدم غرق امـــــید است

                            از موج سرشــــــکم که رساند به کنـــــارم

زلفین سیـاه تو به دلداری عشــــــــــاق

                            دادند قـــــــــــراری و بـبردند قــــــــــــرارم

امروز مکش سر زوفای من و انـــدیش

                            زان شب که من از غم به دعا دست بر آرم

ای باد از آن باده نسیـــــــمی به من آور

                            کان بوی شـــــــــــفا می دهد دفع خمــــارم

   حــافظ لب لعلـــش چو مرا جان عزیز است

           عمری بود آن لحظه که جـان را بـه لب آرم